Huzursuzum dostlarým, hem de çok huzursuzum, Hiç bir zaman demedim, demem de kusursuzum, Beni anlamýyorlar, hadi anlamasýnlar, Okyanusa düþmüþüm, yine de çok susuzum.
Ben saðken anlamayan, sonra da anlamasýn, Timsah gözyaþlarýyla, hiç kimse aðlamasýn, Ýstemem mezarýma, sakýn ha uðramasýn, Okyanusa düþmüþüm, yine de çok susuzum.
Okyanusta bir kayýk, kayýkta tek baþýna, Dalgalar saldýrýyor, sanki bana aþina, Azrail bile bakmaz, ölenin gözyaþýna, Okyanusa düþmüþüm, yine de çok susuzum.
Düþtüm ya okyanusa, pili bitti dediler, Bakmayýn yüzlerine, onlar çok sevindiler, Onlardan daha sadýk, nankör denen kediler, Okyanusa düþmüþüm, yine de çok susuzum.
SÝNAN KARAKAÞ Sosyal Medyada Paylaşın:
SinanKARAKAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.