Gülmeyi özlediðim zamanlar oldu Baðýrarak aðlamak istediðim gibi Güneþten nefret ettiðim çok oldu Geceler ise gözlerime mendil oldu
Beni anlayanlar hep az oldu Anlamayanlar ise hep çoktu Gönlümün bir yaný hep çaresiz Bir yanýysa sadece umutlu
Gecelere benzetmet istedim kendimi Güneþe inat karanlýk ve pusla dolu Hüzün yoldaþým oldu zaman bir an durdu Yollar sadece hüzün ve kasvet dolu
Bilmediðim bir yol deðildi çýktýðým bu yol Gözlerimden akan yaþtý hýçkýrýkla karýþtýrdýðým Çaresizlik can ciðer kuzu sarmasý oldu bana Bir yaný yalnýzlýk ve bir yaný hüzünle dolu
21.02.2013
ertan ÞENGEL.
Sosyal Medyada Paylaşın:
askimadair26 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.