İmkansızı Korumak

Biliyordum...
Sana kayýtsýz kalýþlarýmý sevdin,
Çünki benim gibi sen de
Ýmkânsýzýn peþindeydin.
Sevilmekti isteðin,
Lakin hep sevilmeyiþlerini özleyecektin.

Ýmkânsýza ulaþma yolculuðuydu;
Kýrýk yýkýk dönüþlere raðmen,
Yeniden denemelerdi seni mutlu eden.

Benim gibi týpký,
Bir aþk istiyordun sen de.
Kavuracak kadar sýcak,
Eriþemeyeceðin kadar uzak;
Biliyordum.

Sen bana,
Ben baþkasýna,
Birileri sana âþýk olacaktý bu çarkta.
Bir yol vardý aslýnda bu kýsýr döngüyü kýrmak için.
Farzet ki aþýktým sana...
Aþkýndan yansam da için için,
Hiç duman çýkmayacaktý kalbimden,
Hiç ýþýk sýzmayacaktý;
Olmayacaktý haberin,
Ulaþýlmazýn olmaya devam edecektim.



Ve sevgimi daim kýlmak için,
Zorluklar serpecektim ellerimle sana giden yoluma;
Ulaþýlmazým kalacaktýn benim.


Sen acýyla hizaya gelecektin,
Ben nefsimi sabýrla terbiye edecektim.

Ýkimizde bakýyorduk fanustan dýþarýya,
Ama yalnýz ben görebiliyordum o derinliði.
Vardý elbet bir hikmeti bu görebilmenin,
Bedeli de vardý.
Payýma düþen bedel,
Islah vazifesine atanmaktý.
Hayata geçirmeyerek BÝZ’i imkânsýzý korumasaydým,
Dinecekti beslendiðimiz acý,
Yaþayýp bitirecektik aþkýmýzý.
Aç kalacaktý ruhumuz,
Bulana dek bir baþka imkânsýzý!

_____Nilgün Budak_____




Sosyal Medyada Paylaşın: