Duyun ey savaşanlar
Duyun ey savaþanlar
Savaþýn bir yüzü kan, diðeri acý, çile
Düþen bütün bombalar, yüreðimde patlýyor
Her savaþta ölüm var, piþmanlýklar nafile,
Kalanlarýn feryadý, ciðerimi daðlýyor
Eþimden haber var mý, annem babam nerede?
Ne olur cevap verin, kalan var mý geride?
Orada mahzun yatan, iki küçük çocuk var
Gülümseyen yüzleri, parçalanýp solmuþlar
Harab olmuþ meskenler, alev alev yanýyor
Aç ve susuz insanlar, çöpte ekmek arýyor
Bizden miras kalacak, þu harabe dünyada
Ya doðacak bebekler, acep onlar n’aparlar?
Duyun beni insanlar, duyun ey savaþanlar!
Bu savaþ neye yarar, kalmazsa yaþayanlar?
Durdurun þu savaþý, giden geri gelmiyor,
Patlamasýn bombalar, beni deli ediyor!
Duyun beni insanlar, duyun ey savaþanlar!
Bu savaþ neye yarar, kalmazsa yaþayanlar?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.