Neye küstün be şair
Þu ömür ikliminde, ne oldu ki be þair?
Kerem ile Aslý’ya, küllere de küskünsün.
Ferhat yalnýz Þirin’e, Mecnun Leyla’ya dair,
Onlarý destan eden, dillere de küskünsün.
Cehennem sýcaðýnda, kar mý yaðdý þafaða?
En koyu karanlýklar, çöktü mü ki sapaða?
Tuzaklar mý kazýldý, caddelere sokaða?
Köylere, kazalara, illere de küskünsün.
Neden matem çöktü ki, baþýndaki baþlara?
Hangi þimþekler çaktý, gözündeki yaþlara?
Ak mý düþtü saçlara, hilal gibi kaþlara,
Gamzeli yanaklara, çillere de küskünsün.
Çiçeklerle bezeyip, gelin gibi gördüðün,
Hani nerde o bayram, nerelerde o düðün?
Yýllarca emek verip, göz nuruyla ördüðün,
Oyalarý iþleyen, millere de küskünsün.
Gittikçe örselenir, insanlarýn doðasý,
Merhamet kalmamýþ ki, cehaleti boðasý,
Kargalarla doluyken, bülbüllerin yuvasý,
Kedilere fareye, fillerde de küskünsün.
Ceylana aslan olsan, gözün gönlün suna’da,
Böyle deðilse bile, ya Anka, ya Hüma da,
Rumeli’ye sevdalý, aklýn fikrin Tuna da,
Fýrat Dicle Sakarya, Nillere de küskünsün.
Anlaþýlmaz hallerin, niyazda mý nazda mý?
Yaralýyým deyiþin, nefrette mi, hazda mý?
Çeliþki sazendede, akortta mý, sazda mý?
Bilmem neden mýzraba, tellere de küskünsün.
19.02.2013…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.