Demek gidiyorsun, kapkara penceremden beyaz bir tül gibi ayaklarýma düþerek. Demek gidiyorsun, zindan gecelerin yýldýzlarýný bir bir toplayarak.
Demek gidiyorsun, bir dolunay gibi kendini yýldýzlardan sýyýrarak. Demek gidiyorsun, bir çýrpýda unutarak her þeyi kirpiklerini göz bebeklerine yatýrarak.
Demek gidiyorsun, git öyleyse ardýndan susmak boynumun borcu olsun. Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffercevik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.