Bildiðimi deyim ne tut ne unut,
Gözler gülmektense yaþý severmiþ.
Herkese düþermiþ sade bir umut,
Gerçekten ziyade düþü severmiþ.
Kimi vurdum duymaz kimi oralý,
Böyledir ezelden dünyanýn hali,
Bana dokunmayan yýlan misali,
Ýnsanlar aðrýsýz baþý severmiþ.
Ekmeðin araya soðaný koydum,
Gözüm aç deðildi yemeden doydum,
Kendini görmedim adýný duydum,
Zenginler havyarla suþi severmiþ.
Mezarý andýrýr eþyasýz odam,
Dünya ceza olmuþ ömrümüz idam,
Baba kömür desin hoþ kardan adam,
Çocuk mevsimlerden kýþý severmiþ.
Kimi fanlý yerde kumar oynarken,
Kimi tarla tarla ekmek ararken,
Kýrk beþ derece de beyin kaynarken,
Derler Anadolu puþi severmiþ.
Baþkasý kaldýrýr aðýrsa destin,
Boþuna demezler el elden üstün,
O zaman anlarsýn düþmanýn dostun,
Namert kara günde taþý severmiþ.
Kendine gizlidir kiþinin aslý,
Bazýsý duygusuz bazýsý hisli,
Özünde saklýysa akbaba nesli,
Karga mismilden çok leþi severmiþ.
Son deyip çoðusu yapar bin defa,
Gölgeler düþürür edilip affa,
Güneþten kaçarmýþ bulanýk kafa,
Sarhoþ aydýnlýktan loþu severmiþ.
Aklýselim olan fikrinden dönmez,
Titizin ocaðý üfrükle sönmez,
Diktiði giyilmez yaptýðý yenmez,
Eringen pasaklý iþi severmiþ.
Ben eðri dediysem sen doðru anla,
Anla da kendini taný zamanla,
Adamlýk ölçülmez dinle imanla,
Ozan eroðlu er kiþi severmiþ.
Ozan AKAR
13.05.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.