Hep ýzdýrap,hep dert çek çek usandým.
Yaþamaktan býktým yoruldum artýk.
Her yüze güleni dostumdur sandým.
O sahte yüzlere kýrýldým artýk…
Durmadan çalýþtým baþaymýþ boþa.
Dünyayý düþünmek yaramaz iþe.
Ak düþünce akýl geliyor baþa.
Dalgalýydým þimdi duruldum artýk…
Dostum çoktu,ekmek elden su gölden.
Kayboldular servet gidince elden.
Kapým çalýnmadý düþünce halden.
Hiç vefa görmedim darýldým artýk…
Ne haldesin diye soran olmadý.
Derdimi anlattým daðlar almadý.
Tutunacak hiç bir kimsem kalmadý.
Issýz gecelere sarýldým artýk…
Her gün hüzün,her gün baþka bir çile.
Yaþýyorum güya bunca dert ile.
Bana mutlu olmak gayrý nafile.
Dert küpüyüm doldum,yarýldým artýk…
Bir zaman sahiptim ben de her þeye.
Þimdi ise hasret kaldým neþeye.
Attýlar paçavra gibi köþeye.
Düþünce çaptan hor görüldüm artýk…
Ramazan gafletle haddi aþýnca.
Musibet hak olur yolu þaþýnca.
Sýfýrý tüketip yere düþünce.
Diyardan diyara sürüldüm artýk…
Ramazan AKKAÞ
NEVÞEHÝR-Tepeköy
18.02.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.