" Gitme!
Senin Ýçin döndüm
Ölümü hiçe sayýp
Senin için döndüm
- Evet
Bizim için döndüm
Sevdiðin için döndüm
Bende bende seviyorum..."
Ve son kez daldý o güzel gözlerinin derinliklerine
Yanan tüm ýþýklar karardý
Artýk uyanmayacaktý
Son sözlerini söylemesi için verilen süre dolmuþtu
Ya o ne yaptý?
Her aþýk gibi
Mezarýnýn baþýnda
Gece/Gündüz demeden
Yaz/Kýþ dinlemeden
Sevdiðinin ellerini tutmak için bekledi
Bekledi, ama aralarýna giren kara toprak
Engeldi...
Onu yeniden görmek için
Yeniden Hissetmek için
Ellerini tutup, gözlerine sonsuza dek bakmak için
Ebedi hayata uðurladý kendini
...Þimdi bu fani dünyadan uzakta
Belki de gökyüzünde
Her doðan güneþte mutlu olduklarýna inanýyorum,
Ya da her yaðan yaðmurda
Ölüme raðmen kavuþamadýklarýna...
Tevrat Altun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.