Bir aksam vakti kendimi Sahile attim günesin batisina baktim sanki denizin derinligine daliyor gibi izlerken bir cigara yaktim
Yalnizdim herkezden uzak kendimle basbasa dali verdim öylesine kendimle hesaplasircasina
Konusmaya basladim denizin dalgalariyla her sorumda sanki bana cevap veriyormus gibi farkli dalgalarla vuruyor sahilin eteklerine
Cok sesliydi sesizligim cok doluydum cünkü bir sözle tarif edemedim icimdeki firtinalari anlatamadim beni denizde anlamadi yine sorularim acik kaldi
Rüzgarlarin nefesi yüzüme dokunurken sanki ruhumu temizliyordu sanki neyi düsünyorsun dercesine hersey bos fazla dalma düsüncelerine
Sonunda anladimki her sorumun cevabi bende her sorunun cözümü bende her mutlulugun anahtari bende
Deniz aslinda bir bahaneydi benligimi bulma ümidiyle yaklastigim yalnizligima bir dost beni anlayan yer aradigim... o an sen degil deniz yanimdaydi ona baglandigim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Suphi Capaci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.