bu þiir matem kuþanmayacak
aðýz dolusu söyleyeceðim yeri göðü inleterek elais
seni seviyorum...
bu kasaba durdukca
var oldukca bu koca dað bu sevda yaþayacak
kasaba meyhanesinde o þarkýyý çaldýkca
her bahar
kasabanýn avlularýnýn duvar diplerinde fesleðenler açtýkça
bu kocadaðýn yamacýnda al beyaz gelincikler tel tel salýndýkca
pencere önünde begonyanýn pembeleri bitip tükenmedikçe
ben ölmedikçe balým bu sevda ölmeyecek elais...
bahçede deli deli esen rüzgarlarla
göksuda ay kýrýntýsý deli seðirtmesi yakamozlarla
kara derili bu denizin üvey çocuklarý gök kanatlý martýlarla
baðýra çaðýra
pervasýzca söyleyeceðim elais...
seni seviyorum...
býkýp usanmadan
adýný adýmýn yanýna yazacaðým kumsala kocaman harflerle...
yaðmur yaðmur
sen yaðacaðým bu kasabanýn dar patikalarýna çýkmazlarýna
çamurlara belenip sen kokacaðým sen elais...
her gece
bal damlasý gözlerindeki o gök kuþaðý sevincleri
kucak kucak sereceðim sen kokan gök yüzüne sen diye...
elais
sensiz soluksuz nefessizsem
nem varsa yitirmiþsem yokluðunda kalabalýklarda kaybolmuþsam
bil ki
bir yudum nefes bir damla kan bir tutam masum gülüþüm sende...
HASAN ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.