Daha yeni çaðlarken çiçeklerim dalýnda Felek hiç ,açtýrmadan devirdi rüzgarýnda Elbette ki deðildim bu dünyanýn kârýnda Sabýr nimettir dedim kedere aldýrmadan..
Yýllar kendi baþýna koþarken sonsuzluða Yanýnda sürüklendim yaþarken onsuzluða Topraðýna yüz sürüp katlandým susuzluða Susturdum yüreðimi kadere saldýrmadan..
Ne dünya namuzsuzdu, ne felek kahpe idi Aþk denilen mücella, her daim gülümsedi Þiirlerim sahipli, sahibine küsmedi Asalet görünmüyor baþýný kaldýrmadan
El pençe dizim divan bekledim diye onu Nasýl olsa kadere yükledim diye onu Ömrümün yüklemine ekledim diye onu Benden geçtin mi ey aþk! Kapýmý çaldýrmadan
Kalbim sade onundu zamaný tanýk verdi Beni senden davacý , seni de sanýk verdi Bu bedenin sahibi ruhunu yanýk verdi Yaradaným söndürdü denize daldýrmadan
Sana sitem edemem, sitem sevgiden doðar Senden gelmeyen yaðmur verahmetullah, yaðar Seher de iklim iklim yüreðine AÞK saðar! Bu dünyadan göndermem namazým kýldýrmadan
Seher Emrullahoðlu 18.2.13
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seher Emrullahoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.