ölü uykusuna yatmıştı bir müddet mola vermışti aşka hayata
ve uyanmalıydı ölü uykusundan bir ses duydu birden kulakları önce aldırış etmedi sese uzaktaydı iyice dinledi bir şelale gibi gür bir ses açti gözlerini baktı etrafa yakınlaşıyordu git gide kendi gitmeden yakınlaşma bu korktu önce başına gelmeyen bir olaydı bu normal degildi bekledi
sonra
düşündü kendi kendine ne farkı olacaktı ki öbürlerinden daha ne kadar canı yanabilirdiki izin vermemeli bu sese kulaklarını tıkadı dünyadan gelen seslere tekrar kapadı gözlerini uyudu ölüm uykusuna kendinden başkası olmayacaktı yanında istemiyordu ses uzaklaştı nerden geldiği belli olmayan mechul bir nesne o kalsın yerinde
bende kendi halimde
KARDELEN_-3372 ŞENGÜL ERDOĞAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kardelen_-3372 Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.