ölü uykusuna yatmýþtý bir müddet mola vermýþti aþka hayata
ve uyanmalýydý ölü uykusundan bir ses duydu birden kulaklarý önce aldýrýþ etmedi sese uzaktaydý iyice dinledi bir þelale gibi gür bir ses açti gözlerini baktý etrafa yakýnlaþýyordu git gide kendi gitmeden yakýnlaþma bu korktu önce baþýna gelmeyen bir olaydý bu normal degildi bekledi
sonra
düþündü kendi kendine ne farký olacaktý ki öbürlerinden daha ne kadar caný yanabilirdiki izin vermemeli bu sese kulaklarýný týkadý dünyadan gelen seslere tekrar kapadý gözlerini uyudu ölüm uykusuna kendinden baþkasý olmayacaktý yanýnda istemiyordu ses uzaklaþtý nerden geldiði belli olmayan mechul bir nesne o kalsýn yerinde
bende kendi halimde
KARDELEN_-3372 ÞENGÜL ERDOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kardelen_-3372 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.