BÜTÜNLEŞMEYEN YARIMLAR

þimdi kendi geçmiþimi tanýyamýyorum ben.
öyle bir çýkmýþýmki kendi içimden
öyle bir gitmiþimki sana
bütün yollarý yakmýþým giderken..
bir gün kendime sýðýnak arayacaðýmý unutmuþum.
bütün adresleri silmiþim defterimden.
öyle bir pusula çizmiþim ki seninle
bir gün beni yanýltacaðýný hesaba katamamýþým.
kimin hatasý bu çok sevmiþlik ??
tabiki benim..
böyle çok sevmem seni
kendi içimdeki eksikliktenmiþ..
senin kalbinin sevmeye yer vermediðinden deðil..
bir bütün diyorsun bana..
yarýmlarýný nelerin tamamladýðýný anlatýyorsun..
benim bütün parçalarýmý tamamladýðýný bilmeden..
kýzmýyorum sana..
benim bütün derdim kendimle..
bir kere yanmýþým zaten böyle çok sevmek neyime?
tekrar ayný ateþe alev olmakta ne haddime?
dedim ya sana koþarken ben elimde küçücük bir umutla..
uçurummuþ sonu düþmüþüm yollarýna..
bilemedi içimdeki çocuk bilemedi affet,, etrafýndaki çemberi..
inadýna senin bahçende oynamak istedi belki
söyle þimdi kaç kuruþ içindeki çiçeklerin..
aldýðým her yaprak için öderim hayallerimle bedelini.
sen yeterki bana geri ver kýrýp döktüðün sevgimi....
Sosyal Medyada Paylaşın: