asi bir rüzgar fýsýltýsý gibi gelmiþtin ya bana
yaðmur damlalarý arasýndan karanlýðý yýrtarak
aþk mevsiminden kalma bir nefesti soluduðum
gözlerinden yýldýz sýcaðý da dolarken yüreðime
umut maviydi güneþe tutunduðum derin gecede
mavice baþlayan sevda hayallerine sarýlmýþken
bir tutam aþk kokulu nefeste, en kýsa gecede!
güneþ sýcaðý ufukta, bulutlar dönerken griye
gökkuþaðýna tutunurken umut yaðmuru sabahýnda
en derin acýyla yüzleþmek kaldý dünden geriye
þaka gibiydi özlemek, benden uzak gözlerinde
soldum! soldurdum denizin rengini sonbaharda
Kaydým! kaydýrdým yýldýzlarý da kar-kýþ ayazýnda
söndürdüm, karanlýðý yýrtan karasevda ateþini
saldým kendimi sabahýn kör kýzýllýðýnda aþka!
þaka! þaka! þaka bu diyerek kandýrdým kendimi
özlemler yuvalanmýþken ve týrmalarken beynimi
yangýn var, yangýnlarda yüreðim. yapayalnýz.!
anlatamasam da þimdi kendimi, sarýldým ateþe
aþka! aþka! aþka bu diyerek yakýyorum benliðmi
yakýyorum benliðimi de sensiz gecenin ertesine...
aþka! aþka salýyorum yüreðimi, öylesine..!
Serdar Coþkun...