Gecenin buhranýnda, boðuldu gülüþlerim Hasretinle anbean, dolup seni düþündüm Terkederken uykumu, bi-zâr olmuþ düþlerim Bir sonbahar misali, solup seni düþündüm
Hazan deðdi ansýzýn, söndü aþkýn çýrasý Sen oldu gözyaþlarým, þimdi miydi sýrasý? Açýldý fersah fersah, beden ve ruh arasý Canýmdan can çekildi, ölüp seni düþündüm
Vuslatýn gölgesine prangalar vuruldu Sürgün yedi bu sevda,mevsimlerde yoruldu Kapandý defterlerim hesaplarým soruldu Yaftalarý boynuma alýp seni düþündüm
Nefesime har düþtü, efgan damladý köze Canlandý hatýralar, bir el dokundu göze Hasretin kalemiyle boyadýðým o yüze Gönlümün tuvalinden gülüp seni düþündüm
Umutlarým tesbihti bir bir daðýldý elden Kelimeler kahýrla dökülüp durdu dilden Ömrün dik yamaçlarý savruldu kara yelden Efkarýn rüzgârýnda kalýp seni düþündüm
Yýllarýn iz býrakýp dokunduðu yüzüne Yazdýðýn son þiirin davetmiydi hüzüne? Mukaddes sevdamýzýn indikçe en özüne Kýzýla döndü sular dalýp seni düþündüm
MELTEM ÇÝLOÐLU Sosyal Medyada Paylaşın:
MELTEM CILOGLU KÖNIG Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.