" siz, bizim öldüğümüz kadar hiç ölmediniz "

hiç saklanma ketum ölüm
güvercin kanadýnda infilakta gözlerimiz





yitik bir ülkenin,
sakýncalý çocuklarýyýz biz
ne uçurtmalarýmýza gökyüzü býrakýldý
ne bakýþlarýmýza yýldýzlar takýldý
ellerimizde doðum sancýlarýnýn nasýrý
emdiðimiz ak göðüsler omzumuzda
ana kucaðýndan muzdarip
yarýnlara gömüldük dün de kalan sevdamýzla






bir tercih sebebidir inat






inadýna ölürken
ve,
inadýna ifþa edilirken vurulduðumuz
kanýmýzda kýrmýzý bozulmadan
ertelenmiþ tebessümler hapsettik dudaðýmýza
hepimiz biraz memlekettik
ama,
hepimiz ihanetle yeniþmeye
ancak yettik






biz,
hep gönderilmemiþ mektuplar da
pulsuz ve adressiz kaldýk
onurlu bir suskunlukla
biz,
hep saðýr gecelere ýslýk çaldýk





duyan olmazdý bu masalsý sunumu
kavgalar düþmedikçe
yüreðimiz büyürdü





özgürce kanat çýrpsýn diye mi
beyaz kefenli güvercinlerin
taburesi tekmelenir ?
tek seferde can verilmez
tek seyirlik gökmavisi uçmakta






ey alnýmýzdan öpen toprak !
ey þafaðýmýza tepen yaðmur !





siz bizim öldüðümüz kadar hiç ölmediniz






------ aras ------------------------



Sosyal Medyada Paylaşın: