Başladığı gün den beri keder sin!...

Keder sin!...

Sen yokken ben birdim,
Neden hayatýma girdin,
Þimdi iki gezer olmuþum,
Ben de ki, tekliði yitirdin…

Sigaranýn has dumanýna,
Sen karýþmýþsýn çekerim,
Kokunla özdeþlik yetmez,
Dudak, nikotinini isterim…

Birine gerçek aþýk olunca,
“Sevdim “ dersin, hiç yoktan,
Ýster rol, ister gerçek olsun,
Aþkýn vardýr, bilinir çok tan...

Kelimeler aðzýmdan fýrlýyorlar,
Gökyüzünden, denizlere doðru,
Hep aþk için yürüdüm, molasýz,
Gamzelerine, dudaðýna doðru…

Kalbime býçak saplamama,
Yardým eden tek varlýksýn,
Ýçimdeki Aslaný konuþturup,
Gergef geren, tek kadýnsýn…

Aþkýn havasýna kapýldým,
Sonbahar yeli gibi estirdi,
Bir drajelik taze þekermiþ,
Damak tadý almadan, bitirdi…

Þimþekler saðanaða iþaret,
Sense; “Unutsun beni “dersin,
Acý, vücudu zor terk edermiþ,
Baþladýðý günden beri, kedersin…

Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)

© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
16.02.2013
Sosyal Medyada Paylaşın: