İnsan var
Her coðrafya, savaþ barýþ, ýrk ve din,
Þu dünyanýn tümelinde insan var.
Fýrkalara ayrýlsa da, kýrk ve bin,
Nerden baksak temelinde insan var.
Oluþlarýn sonrasýnda evvelde,
Ötesinden berisine git gel de,
Ýçte dýþta, yerden göðe yükselde,
Zaman mekân, tünelinde insan var.
Zaman geçer, ömür biter, an bitmez,
Bir can için sevda yetmez, aþk yetmez,
Gerek süfli, gerek ulvi fark etmez,
Arzularýn, emelinde insan var.
Art niyetle kullanýlsa araçlar,
Hedefinden saptýrýlsa amaçlar,
Hak hukuksuz, kesilse de haraçlar,
Müspet menfi, tümelinde insan var.
Sevginin nefretin, dostun düþmanýn,
Suça sevinç, ayný suçtan piþmanýn,
Orta halli, zayýflarýn, þiþmanýn,
Özelinde, tüzelinde insan var.
Ýyilerin, kötülerin gününde,
Güçlülerin güçsüzlerin ününde,
Pozitifin, negatifin, tümünde,
Çirkininde, güzelinde, insan var.
Kim bilir ki yaralýnýn öncesi,
Nedir nasýl sencisiyle bence si,
Ýþte budur hayatlarýn pençesi,
Genelinde, ezelinde insan var.
15.02, 2013… Mustafa yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.