Bu bulut kümeleri
Nasýlda gidiyor
Arkasýnda kalan
Tüm bitkiler,
Börtü böcek ne varsa
Birden amuda kalkýyor,
Aðaçlarda çiçekler
Çiçeklerde tomurcuklar
Gelin halayý gibi
Bir patlýyor bir açýlýyor;
Doðada koþan ceylanlar
Ses sek oynar gibi
Engel tanýmadan atlýyor,
Peþinde koþan çýtalar
Onu yakalamak için uçuyor
Doðadaki bu kanunu koyan
Yaratýcýya sual edilir mi
Neden hayat bu diye,
Ýþte yaþam akýp gidiyor
Hem de gerilerde kalan
Anýlar bile býrakmadan,
Üç beþ derken bir de son
Gelip çatýyor kaderine vurgun,
Alnýndan bir kurþun çakýyor,
Kurtlar sofrasýnda
Masum bir ceylanýn
Kemikleri paylaþýlýrken;
Ýþte bu doða ve insan
Farkýmýz yok hepimiz periþan,
Güçlü olan kazanýr,
Zayýf olan yok olmaya mahkumdur,
O zaman sormadan edemiyoruz iþte
Peki bu nasýl adalettir,
Yaratanýn þanýna yakýþmaz
Bunda mutlaka bir iþ vardýr,
Sorduk sual ettik hiçbir cevap yoktur,
Peki hayat nedir?
Yaratanýn bu hikmetini
Anlamadan yaþamak mýdýr;
Heyhat!akýllý dediðimiz insan bu mudur?
Doðaya bakarak ibret almak,
Onun namusudur,
Namusunu bilmeyen,bu mahluk
Yaþamýn ve ölümün imtihan olduðunu,
Zayýflarý sindirmekten unutur,
Sen nasýl unuttuysan gayeni
Biz de bu gün unuttuk seni
Ey serseri,yorma boþuna kendini,
Bulutlarý rahmet,
Rüzgarý müjdeleyici olarak
Gönderdiðimiz günleri,
Unutup,bir çýta gibi
Koþtuðun günden beri
Senin defterin dürüldü,
Akletmeyen o sýnýfa, kaydýn girildi,
Ýþte yaþamýn anlamý bu mu?
Diyordun ya,
Bu Rahman’nýn adalet terazisi,
Þimdi tartacak kazanýp getirdiklerini
Korkma bu terzide hile yok ki,
Ne yaptýysan geçmiþte,
Bu gün hepsi gelip önüne döküldü,
Onlar içinde güzellikleri istiyorsan,
Aklýný kullanýp ibret alacaksýn gücün varken!
Keþke keþke çýrpýnýþlarý tüketmeden seni,
Bir an evvel hakikati gör ve taný Rabbini!...
15.02.2013
11.45-12.10
Çengelköy/ÝST
EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.