Sabrýmý sýnar oldu, bir sevgili pusuda Gönlü kaymýþ gönlüme, alengilli us’uda Sevgisi de bir alem, cilveli kuþkusuda Bir kere sevdim desem, boðar bir kaþýk suda Diþten, týrnaktan, etten, acýlar dað doðurdu Aðýz yandýysa sütten, üflemeli yoðurdu...
Ateþe atýlan kul, serçe parmaktan yanar Yüreði küskün ise, can büzüþür, çekilir Bir damlacýk su ile nice geceler kanar Her doðan yeni günde, yeni tohum ekilir Demir tavýnda olsa, gün doðmadan soðurdu Aðýz yandýysa sütten, üflemeli yoðurdu...
Her vesvese infazdýr, sevenin yüreðinde Denizler ona azdýr, kýrýlgan küreðinde Gizli aþktýr sýzlayan, burnunun direðinde Gözü yüksekte deðil, mavinin ereðinde Siyahlar mavi olsa, sevince boðulurdu Aðýz yandýysa sütten, üflemeli yoðurdu...
Baltalar bilenince, hicranýn koynundasýn Vuslat bir hayal olur, sýzlar ömür boyunca Þafak türkülerinde, yýllarca sürer yasýn Günlerin zindan olur, yaþamazsýn doyunca Kaçarsýn merhametten, vurursun kuzu kurdu Aðýz yandýysa sütten, üflemeli yoðurdu...
Þiir ve yorum Mehmet Fikret ÜNALAN Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.