Usum/11/
Biliyorsun deðil mi çocuk?
Bir ekim sabahýnda, renk deðiþtirdi hayat.
Evciliðe soyunduk, tüm kabullere inat.
Ben ilk çeyreðinde ömrün, O daha yirmi iki.
Ben idealist öðretmen, O ise, bir öðrenci,
Ben iki çocuklu dul, O daha sabi
Ben normal yurdum kadýný,
O, zengin esas oðlan.
Ýkimizin aþkýndan bozuldu onca plan.
Bir mangal yürekti ki, ben ve biz sýðdýk ona!
Açlýðý da pay ettik sýðýnýp Yaratana.
Onun okul harcýný, çocuklarýn aþýný,
Kazanýp ödüyordum, eðmeden hiç baþýmý.
Âleme ibret sevda dillerde yankýlandý.
Ýkimizin romaný o dönem çok okunandý.
Sen hiç böyle aþk gördün mü çocuk?
“Elim sende” oynardýk otobüs duraðýnda,
Bazen kýzak kayardýk Kýzýlay meydanýnda.
Çocuklarým aþkýma ”babacýðým” dedikçe,
Sevgimiz derya oldu yýllarý devirdikçe.
Hem aþkým, hem sevgilim,
Hem babam, hem dostumdu.
Kocaman yüreðinde deli gönlüm uslandý.
Ben ona destek verdim, o da bana yaslandý.
Nasýl âþýktým ona,
Nasýl vurgundu bana?
Her dokunuþunda aþkla, secdedeyim Yaratana.
Hala ailesinden bihaber yaþýyorduk
“Komünist bir kadýna oðlumuz âþýk oldu
Bunca mal varlýðýný bir kenara koydu.
Aðýtlarý yakýldý uzun süre ardýmdan.
Bense aþktan divane, biraz da aptallýktan,
“Haklýlar aþkým” dedim, umutlarý yok oldu,
Baksana gelinleri iki çocuklu bir duldu”
Gelen her tepkiye de” ödülüm aþkým” dedim.
Ne minnet duydum ona, ne de ona eðildim.
Ben sevgimden hercai,
O aþkýndan boran kar,
O bir deli rüzgâr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.