KALP KIRDIM BUGUNLERDE
Þimdi bu saatte çýktým sahil boyu yürüyorum,
her yer sessiz,herþey sus pus,sadece su sesi,
geliyor kulaklarýma,ve herkez mutluki kimse yok yaný baþýmda,
biraz oturdum dalgalar yavas yavas vuruyor karaya,
onu seyretmekten baþka hiç birþey gelmiyor aklýma,
sonra kos kocaman bir yolu yürüyerek geçirdim o geçeyi,
ufak bir kedý geldý yaný baþýma onu sevdim oksadým,
kucaðýma aldým kendýni cok öksus hýssedýyor gibi
sonra salý verdým giti oda,ve ben yine onca yürüdüyüm
yollara seslendým yetmedi dimi beni halen yormaya,
yoruldumu farkettým be artýk yaþlandýmý hissetim gün geçtikçe,
kendimi kaybetimi görüyorum kendýmden,sonra etrafa baktým výzýr výzýr,
geçiyor arabalar,çagýmýz ýlerlerken biz halen sayýklýyor ve halen
hayata yenýlýyoruz bu yorgunluk usandýrdý beni,artýk tükendimi farketim,
onca acýlara onca iþe güçe el uzatmaya elim artýk gitmiyor artýk hiç
birþeye yetiþemiyorum,ve hayatýmda ilk defa birini kýrdýmý farketim,
ama isteyerek degýl ufak bir örnek verircesýne sacma sapan konustugum için onu,
üzdüm kalbini kýrdým,sanýrým özur dýlesemde oo bana kýzgýn sanýrým neyse sonra
farkettým ben hatatýmda kimseyi kýrmadýmý üzmedimi anladým oo kalp kýrýklýgýný býlýrýmde,
barýstýrmasýný iyilestýrmesýný okadar zorki,onu anlatmasý okadar güçki,bilmiyorum artýk ,
ve ne yapcamý ve ne etcemide...sadece baþýmý eydim susuyorum içten içe döküyorum göz yaþlarýmý
yüzüme..!
ByEMSAL..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.