acýlarýn en güzeli nedir sevgilim? insan en çok ne zaman büyür?
ya ayrýlýklarýn en güzeli nedir sevgilim? hangi gidiþle yollar ikiye bölünür?
geceler mi? gündüzler mi? aðlanacak anlarý daha çok saklar baðrýnda?
güneþ mi? ay mý? hangisi doðarken diðeri gitmek zorundadýr?
biz seninle güneþle ay gibi... birimizin vakti geldiðinde diðeri kendi derinliðine saklanan...
kendimi taþýyacak hal kalmadý... öyle çok koþtum ardýndan...
birgün anladým ki, peþine düþtüðüm þeyi yakalayamam... ben bu aþkla ancak büyürüm... büyüdüm...
yüreðime bir yürek daha ekledim seninle þimdi bir çift atýyor göðüs kafesimde... senin içinde çarpýyor kalbim... hiç ayrýlmadýðým eski sevgilim...
tekamül ediyorum sayende... içinden geçtiðimm bütün tüneller beni baþka bir aydýnlýða çýkarýyor...
sen karþýma çýkan en güzel þeylerden birisin... kim ne derse desin, umurumda mý sanýyorsun... hiç ayrýlmadýk biz seninle... ister güneþ doðsun artýk ister ay...
ne farkeder... evren kurulu saat gibi iþler...
sen kendi yörüngende dönüyorsun ben kendi... zaman bizi hiç kavuþturmasada... asla ayýramayacakta...
sibel
sardunyam Sosyal Medyada Paylaşın:
sardunyam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.