Bazen insan gitmek istiyor hiç düþünmeden... Yollar boyu kaybolmak istiyor.. O kadar paramparçasýndýr ki Hangisini nereden toplayacaksýn.... Uðraþmaz da insan zaten Lanet eder artýk her þeye...o noktaya getiren Hâlâ biraz ümidin varken ne kapýlar çalmýþtýn oysa Her kapýnýn ardýnda bir kalabalýk vardý, Ancak hepsi sana kapalýydý... Kapýlarýn ardý acýdan ýraktý, Ama sana yine yalnýzlýk kaldý.. * Bazen gitmek istiyorsun adressiz, fikirsiz Kaldýkça her an ölüyor bir parçan, Biraz nefes almak istiyorsun, Biraz gökyüzüne karýþmak... Yürürken yolda gözlerinden yaþlar firar ediyor ansýzýn.. Baktýn ki hâlâ beyninin zindanýndasýn En sonunda sigara dumanýna karýþýrsýn hatýralarýn zifirisinde boðularak... *
" Ben hiç aðlamadým kalbimden böylesine, Ben hiç düþünmemiþtim böyle puslu, Yaþamakla ayrý düþmedim bu kadar Kadere kapalý, bahta uzak, Yalnýz kayalýklara çarpan hýrçýn dalga olmadým, Þüpheler kara bir tabur olmuþ yürüyor aklýmda, Ben kendimle hiç bu kadar savaþmadým, Ters rüzgârý ben zannederken, Adýmlarým karýþtý, fýrtýnaya takýldým Aynalarýn aksi bile riyakâr,suretimden uzak. Çünkü ben hiç böylesine adressiz kaybolmadým.."
Ece Islamoðlu... þiir henüz bitmedi, gitmeden bitmeyecek...
Fotoðraf kaynaðý : google grafik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Labarnas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.