Bin dokuz yüz seksen dokuz yýlýnda
On dört þubat ayaz baðladý içim
Bir gül soluyor da kendi dalýnda
Sevdiðimden yoksun aðladý içim
O an hiç gitmez ki anýn gözümden
Yýllarca silmedim seni özümden
Bu ayrýlýk bilmem kimin yüzünden
Þimdi sensiz yara baðladý içim
Yatýyordun Kanlar içinde caným
Senin ile keþke aksaydý kaným
Canýmdan can koptu düþtü bir yaným
Sensiz sana aktý çaðladý içim
Umut beslemiþtim gelirsin diye
Belki gözyaþýmý silersin diye
Uykuyu derdimi bölersin diye
Haberin duyunca daðladý içim
Senin yaralarýn iyileþti caným
Benim yüreðim çekiyor zulüm
Artýk yaþamaya var mý ki halim
Bunca dert elemi saðladý içim
Ben senin deniz mavisi gözüne
Kýyamazdým bakmak için yüzüne
Seni toprak aldý beni hüzün e
Acýyý banak yaðladý içim
Bana bu hayatý yaþattýn yârým
Senidin dünyada benimde varým
Yýllar yýlý yandým oldun ki harým
Yýðdý harman etti týðladý içim
14.02.2013 Hayat Göçer
Sevgili Sevdakinkoya sonsuz teþekkürlerimi sunarým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.