Gözyaþlarýmý bindirdim kayýða. Gecenin en karanlýk anýnda, Dalgasýz denizin en uzaklarýna, Ay ýþýðýnýn yansýdýðý noktaya býraktým. Arkasýndan umutlarýmý yolladým, Ona eþlik etmesi için. Çünkü gözyaþlarým her zaman, Umutlarýmýn son bulduðu yerde Ortaya çýkýyordu. Korkularým damlýyordu karanlýk gökyüzünden Tane tane... Hüzünlerim çakýyordu þimþek yerine, Ve hayallerim düþüyordu yeryüzüne. Yeryüzünde sadece senin olmaný istiyordum; Hayallerim seninle buluþmalýydý. Seninle anlam buluyordu, Kayýða bindirdiðim gözyaþlarým. Umutlarýmýn haberi vardý; Neden var olduklarýndan. Çünkü onlar yanýmdaydý sadece, Sen benim için uzaktýn Bir ay ýþýðý gibi, Ve bir o kadar da yakýndýn umutlarým gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
peçenek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.