küçük bir kýzdý zeze daha on yedisinde küçücük, incecik elleri vardý dokunsam kýrýlacak gibi dururlardý masallar anlatýrdým ona dinlerdi... masallar hep mutlu biter sanýrdý bir gün gökyüzündeki daðý sordu hani þu bulutlarýn arasýnda olan yalnýzca gerçek sevenlerin görebildiði bir tek onlarýn ulaþabildiði anlatmak istemedim önce öyle içten baktý ki yüzüme anlattým; o daðda bir yer varmýþ dedim kalbinde gerçek aþký barýndýranlarýn ulaþabildiði oraya çýktýðýnda bir dilek tutuyormuþsun ve býraký veriyormuþsun kendini boþluða bir daha kimseler görmüyormuþ seni kimselerin bilmediði bir yerde yaþýyormuþsun sonsuza dek ama gerçekten sevmek þart sustu küçük kýz soluksuz baktý yüzüme sonra ellerimi tuttu küçücük elleriyle yumdu gözlerini kalktý gitti.. bir daha hiç görmedim onu kimseler görmedi onu bir daha...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZEZE ÖLDÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.