Ölüm Hayat Ve Hayal Kırıklığı...

Ve hayat kýrýk bir kalp býrakýyor zamanla.
Gerçekleþmeyen hayalleri..
Çok sevdiðimiz için giden insanlarý..
Gülümsemeyi unutup aðlamayý..
Yada zorunlu olduðumuz için gülümsemeyi..
Sadece kýrýk bir kalp ! Hepsi bu…

Umutlar ,
Yerini umutsuzluða ..
Sevinçler ,
Yerini hüzne..
Gülümseme ,
Yerini aðlamaya..
Býrakýyor iþte zamanla.
Hayat ,yerini çýrpýnýþa býrakýyor..
Ölümü beklemeye ..

Gönlümüzü kýrýyor zaman.
Aklýmýzý yoruyor.
Sevinçleri götürüyor..
Sevdiklerimizi çalýyor.
Hayallerimize haddini bildiriyor.
Öldürüyor bizi zaman..
Yavaþ yavaþ ,
Canýmýzý acýta acýta..


Olgunluk bu mu bilmiyorum..
Ama yorgunluk var bende.
Halsiz , mutsuz , pes etmiþlik..
Ölümü bekleyen..
Olgunluk bu mu ?
Olgunluk , ölümü yaþamdan çok sevmek mi?

Zaman insanlarý olgunlaþtýrýr diyorlar ya..
Beni öldürüyor.
Canýmý yakarak , Yýkarak tüm umutlarýmý..
Bitiriyor..

Hayat yaþayan ölü bir ruh býrakýyor geriye..
Hepsi bu..
Hayat beni uyuþturucu gibi zamanla öldürüyor.
Nefessiz býrakýyor.






Sosyal Medyada Paylaşın: