Aşk da Zamana Vabeste

Dilgir eden ayrýlýktan sonra
Güneþ yanýðý soyulurken yeryüzü teninden
Hüzünle sarmalanan bir beste
O esmer kýzýn döþünden çýkar
Anadan üryan duygularý saf kýz
Daða karþý tutar türküsünü

Bir yandan da düþünür,
Aþk mý vefa mý
Aþk mý muhabbet mi
Gönlü vafiden yana düþer

Düþünür,

Evvelen
Bir içim su gibiliðini, cilveli, nazlý biraz da mahcup…
Gece yýldýzlar inince, düþtüðü aþka…

Þemme
Taþýp kendi içinden, bir baþka tecessüm vücutta…
Baðýþlanan gül kokularý, her dem altýn vakitleri….

Ýltica
Yaralý bir ceylan gibi, sessiz ve derin sokulmalarý…
Sinesinden her düðüm çözülürken iktisap edilen baþkalýðý…

Saniyen
Dilin bukaðýlarý çözülüp, dökülen söz cevherleri…
Bal þerbet dudaklardan baþka baþka konuþmalarý…

Ahiren
Ay kýskanýrken halini, ince ince belini…
Sabaha kadar süren fasýllarý…

Birden anafor olur,

Ateþli bir titreme ile sarsýlýr gece
Nicedir yol yiten aþýk
Dönüþ zamanýný beller

O esmer kýz
Bilir ki,
Aþk da zamana vabeste
Son bir beklemeye koyulurken
Akýp geçen zamana hayýflanýr
Kendini aþkýna alamet görerek

Sonra garip bir duygu ile
Elinde kalan son taþý
Savurur karanlýða doðru
……

Bir yýldýz kayarken gözbebeklerinde
Kavuþmayý yakýnlaþtýrmýþtýr aþýk

11.Þubat 2013
Sosyal Medyada Paylaşın: