Yetim bir çocuðun yalnýzlýðý þimdi Þiirlerim, Aþýk yüreðimde kalan paslý bir hançerinin izi. Gözlerim desem o gittiðinden beri hüzünlü, Kalemimi saymam bile o sürgün yemiþ mülteci. Iþýðý sönük güneþi olmayan sabahlardayým þimdi...
Yorgun bedenim, düþüp kýrýlan kadeh misali. Bedenimin parçalarýný, toplasan toplanmaz. Süpürüp yapýþtýracaðým, desen yapýþmaz. Uykusuz gecelerde, ben uykusuz ve sensiz...
Vakit yine þiir yazma vakti. Aðzýmda sigaram . Masada kaçak çayým. Ben efkarda kalem hüzünlerde. Gözyaþým ise dökülmüþ sayfaya. Bir hüzün þiiri daha bitmekte. Ey narçiçeðim canýmýn içi sensiz. Yorgun kalbim yorgun düþmekte…
NOT:Cevap ve yorum yazmadýðým dan dolayý, Tüm dostlarýmdan çok özür diliyorum..
kosarli47/mehmet emin dað Sosyal Medyada Paylaşın:
kosarli 47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.