TÜKENMÝÞ KALPLER ÞEHRÝ
Tükenmiþ kalpler þehrinde
Bir adam
Kurþunluyor sevgiyi...
Bir adam,
Gözleri ateþ kuyusu.
Sözlerinde zehrin alev dilleri...
Her acý sözü
Buz sarkýtlarý,
Saplanýr düþtüðü yerlere,
Donar eðri büðrü.
Yürekte taþlaþýr duygular,
Ýçin için yanar bir ateþ sanki,
Þekil alýr kýzgýn kurþun gibi,
Ok gibi...
Tükenmiþ kalpler þehrinde
Bir kadýn
Boynunda kalýn urgan...
Bir denizdir sevgisi, uçsuz bucaksýz,
Kapalý avuçlarýndan sýzar özlemi...
Bir yudum su gibi hasrettir aþka,
Ne dese bilinmez, anlarlar baþka...
Alnýnda yazgýsý,
Göðsünde yafta...
Yanaðýnda süzülür gümüþ damlalar,
Boðazýna takýlmýþ sessiz bir çýðlýk...
Uzar...Uzar....Uzar da uzar...
Bu þehir,
Bu kahrolasýca þehir,
Yutar sevgileri, bitirir
Umutlarý boðar, bir yýlan gibi...
Dev dalgalarý hortlar geceler boyu...
O daraðacý hep kurulu...
Bir kadýn sallanýr yýllarca...
Acýsý bitmez,
Gözlerinde ýstýrap, her dem kopkoyu...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.