kesinlikle gitmeyecektin
solmayacak
erimeyecek
kaçmayacaktýn gözlerimden öteye
Yetim býrakarak masum sözlerimi
su verecek
yanaklarýma çiçek çiçek açacak
bana yardým edecek
kendi ellerinle beni besleyecek
yaðmur gibi yaðacaktýn üzerime
Hiç susmayacak
konuþkan harfi kalacaktýn iki dilimin
Kürtçe’min nazenin kokusu
Türkçe’min ’seni seviyorum’ dokusu
kesinlikle gitmeyecektin
kalacaktýn yanýmda
kalacaktýn yaþadýðým þehirde en caným
göðe yüzümü çevirdiðimde arþýma þarký düþerek
her arþýmý güzelliðinle sewda eyleyerek
destek çýkacak
mutlu edecek
can katacaktýn kalbime
ah
ah ki ne ah sensizlik
sensizlik zor
sensizlik mapushane
istesem de artýk uçamýyorum
bir kanadýk kýrýk
bir kanadým eksik
sen yoksun diye mavi de uðramýyor
hiçbir rengime
ve hiçbir molama huzur merhaba demiyor
demiyor kimse bana:
nasýlsýn
ne hallerden
ne yangýnlardasýn
kesinlikle gitmeyecektin
gittin yalnýzlýk oldu adým
tat nedir
hayata katýlmak nasýldýr unuttum
unuttum sevmeyi koklamayý
ve hissetmeyi senden sonra
senden sonra dünyam karanlýk
ýþýk yok
dert çok...