insanlar gördüm
insanlar gördüm
kimsisi kendinden
hayatan býkmýþ azril bekler
kuytu köþelerde
kimi insan gördüm piþmanlýklar yakasýný
býrakmaz .hep keþke der hayatan
mana anlamaz hep bunlar sýfýrdýr
kaçmak iþtedikleri kendi hatalarýdýr çünkü
kimi insanlar kendini anlatmaktan
yanlýþ anlaþýlmaktan korkarlar
ve bu korkular ve kendini geride tutar
en yakýn hep kendisidir diyerleri yalandýr
kimisi ise hayatan ve gelenlerden kendini suçlar
kara kaplý defterinde hatalarýný oloylarý yazar ve
ve kendisinde bulur yanlýþý kýyamet kopusa bile
deyeri sýfýr bile deyildir çünkü övgüler ona ayit deyildir
kimi insanla gece gökyüzü uykudayken
insanlarUYMAKTAN korkanlar var
kötü düþünceler rüyalarýný çalmýþlar
ve geride kalan simsiyah soðuk bir yastýkta yatan baþý
gözde uyku yok
insanlar böyle iþte kimþi çok mutlu ayný ben
kimisi mutluðu kýz kulesesinde esir
çýkamazlar dýþarý deniz izindirmez belki kahramaný gelmeseni bekeler
insanlar ne olursa olusun
gideceði yer musala taþý orada
nasýl yaþarsa yaþasýn
ve bazý insanlar her gün gün doðan
günbatan insalarda var
bir günlük hayat yaþarlar
sence bu nasýl bir duygudur bilirmisin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.