AĞRILI SIRTIMDA AĞRI DAĞLARI

Hala baþýmdamý bilmem ki baþým,
Kafam çalýþmýyor durdu be Hocam.
Sonbaharda kýþý yaþýyan yaþým,
Kalbimi sýzlatýp burdu be Hocam.

Heyhatlarla geçen gençlik çaðlarý,
Çözdükçe dolaþan dostluk baðlarý,
Aðrýlý sýrtýmda Aðrý daðlarý,
Beni yokuþ yokuþ yordu be Hocam.

Kusur iþletenler kusura baktý,
Mihnet zincirini boynuma taktý,
Yanar daðlar gibi þu gönül tahtý,
Ateþti,volkandý,kordu be Hocam.

Düþmanýn varlarý,dostun yoklarý,
Yýkýlan umudun derin þoklarý,
Muhannet balyozu,kahýr oklarý,
Beni can evimden vurdu be Hocam.

Bizi bilmeyenle bilenin farký,
Ya bölme,ya çarpma,ya eksi,artý,
Felaketle dönen feleðin çarký,
Döne döne tuzak kurdu be Hocam.

Üretip paylaþmak bütün cürmümüz,
Bu yüzden çileli geçti ömrümüz,
Aslýný sorarsan bizim gönlümüz,
Öksüz duygularýn yurdu be Hocam.

Yaralýyým,yardan aldýðým yara,
Yardan yara attý,yar ara ara,
Erlik meþrebinde yara,aðyara,
Yalvarýp yakarmak zordu be Hocam.

Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın: