(Bir aðustos akþamý, Denizli-Aydýn arasýnda, Diyarbakýr otobüsüne yüreðiyle el sallayan kadýn; kimi arýyordun bilmem ama içindeki Diyarbakýr yaþadýkça Aydýnlý olamazsýn, gurbet iki kere yakar canýný. keþke o otobüste olmasaydým, ve o canhýraþ el sallayýþýný görmeseydim..
bu þiiri okuyanlar gibi ben de seni tanýmýyorum ama bu þiir senin.) .......... .............
Otobüs camýndan yaþamýn her karesiyle sýnýrsýz kucaklaþmayý, tanýmadýðým çocuklarla gözgöze gelmeyi, yol üstü lokantalarda telaþla atýþtýrmayý, ve her yolculuk sonrasý þiirler yazmayý özledim. Ben yollara küsecek adam deðildim....
Alafranga maviliðin tam ortasýnda, arabesk akþamlarý özleyecek kadar SEN’le doluyum, hüzünsüz olmuyor, olmuyor... nerdesin yaðmur kokulu þiirim...
Hani eylülde yol çizgileri ýslanýr, biz çoðalýrdýk, Ekim vurgunundan habersiz imkansýza yürürdük, biz koþardýk, gökkuþaðý uzaklaþýrdý; aklýmýz kilometrelerce havada.. ben þiirsiz kalacak adam deðildim, lakin yolculuklar biteli,; kelime kelime ölüyorum
Sýrtýna ’Only God can judge me’yi’ kazýyan Ýskoçyalý kadýna katýlýyorum Günahlarýmý da seviyorum rabbimi de.! Ben zamansýz ölecek adam deðildim....
Hüzün gözlü sevgilim, Güneþin doðduðu kentlerde tutukluyum þiir esir, yollar uzak, sen ellerin... ben aþksýz ölecek adam deðildim....
1 Eylül 2010 Ýbrahim EROÐLU Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
ALPEREN OZAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.