Manisa Sevdası

MANÝSA SEVDASI
“MENSURE”

Nerede bir dað görüntüsü çýksa karþýma,
Gözümün önünden Manisa Daðlarý geçer.
Spil’ in tepesine sýrt üstü uzanmýþ,
Kibele’nin kadýnsý çizgilerin ararým.

Ne zaman bir atlý görsem bir yerde,
Sultan yaylasýnda þehzade Mehmet,
Av peþinde koþar, dörtnala, doludizgin.
Aklý Ýstanbul’un fethinde…

***

Mevsim bahar, aylardan nisan ise,
Kiraz aðaçlarýnýn beyaz çiçekleri,
Karýþýr yerdeki papatyalarýn beyazýna,
Bir de geçen bulutlar beyazsa,
Manisa bembeyazdýr muhayelemde.

Kýskanýr, dað baþýnda, bu mevsimde,
Kayalarýn dibinde açan Laleler, kýzarýr.
Morarýr Anemonlar dahi biçare…

***

Yaz sýcaðýnda aðustos böcekleri,
Sarýlýr asmalarýn yapraklarýna,
Sararan sultani üzümleri,
Güneþten kam almýþ olmakla,
Beklerler yere serilecekleri aný…
Manisa Ovasý coþar bu günlerde,
Bað damlarý dolar, taþar gönüller de.
Kuyu baþlarýnda söylenir zeybekler,
Oynar dedeler ile birlikte bebekler.
Zeytin aðaçlarýnýn arasýndan doðan güneþ,
Akþam da süzülür kavak aralarýndan,
Sevgililer gibi kavuþur geceye,
Ay doðar, geçer biraz öteden,
Baylan Cemile…

***

Ulu Cami bahçesinde gökyüzü,
Bin yýl öncesindeki gibi masmavi,
Çeþmelerden akan su yine soðuk, sýcaða inat,
Sanki celal ve cemalin cem olmasýndan,
Kemalin doðduðunu bilir gibi,
Zýtlarý barýndýrýr, ayni anda, ayni kapta,
Yani ne zaman var, ne mekân tasavvufta.

***

Yine Yeni Han’da esnaf,
Öðle yemeði üstüne üzüm hoþafý içmekte,
Bir top da kar soðutmakta bakýr kâseyi,
Kar kuyularýndan derlenmiþ aðustos sýcaðýnda,
Keçe içinde inmiþ daðdan merkep sýrtýnda

Çarþý içindeki Çeþnigir, Hatuniye,
Taþçýlar Mescidinden yayýlan salalar,
Birbirine karýþmýþ, giden kim?

At arabalarýyla, süslü faytonlarýn,
Hala týkýrtýlarý duyulur sokaklarda.
Düðün mü, sünnet mi, ne?
Mutlaka bir þenlik var, bir yerde…

***

Yollar oluk, oluk insan,
Merkez Efendinin þifalý mesir macunu,
Saçýlacak birazdan,
Hafsa Sultan Camiinin minarelerinden.
Bir Mehter sesi velveleye vermiþ ortalýðý,
Hükümet Konaðýndan mý?
Manolya Meydanýndan mý?
Yoksa, Saray ý Amire’den mi?
Nereden, belli deðil!
Varsa bilen söyleyiversin,
Saruhan Sancaðýný asýrlar ötesinden,
Bu kadar sevenler beri gelsin…

***

Karaköy’deki kahvehanelerde,
Hala günde beþ yüz hokka kahve piþer mi ?
Evliya Çelebi acaba, bu semtten yine geçer mi?

Sevdalý Hafýzýn gazelleri
Çaybaþý’ndan mý aksediyor,
Yoksa biraz sermest olanlar,
“Kadifeden kesesini” mi çýðýrýyor?

Yörük kýzlarý da pek çok ortalarda,
Gelin mi geliyor ne? Yunt daðlarýndan.
Yoksa baharýn ilk günleri mi bu günler?

Musiki sesleri de, pek yanýk yayýlýyor.
Dede’nin Ferahfeza Ayin i þerifi geçiliyor,
Mevlevihane de derviþan tayyediyor.
O da ne? Nerden çýktý bu vaveyla,
Bu hümkürme nidalarý da ne?
Ýbrahim Çelebi Sultanýn karþýsýnda,
Entekkeli Dergahýnda…

Horos köyünden bir kafile kalkmýþ,
Gelmek üzere, Alaybeyine.
Yeni Hünkârýn etekleri savruluyor,
Herhalde haber yakýn dersaadetten.
Süvariler at üstünde…
Lala Paþa sabýrsýz “bre” diyor “davranýn”,
“Yetmemiz gerek Ýslambol’a,
Diðer Þehzadelerden önce”!

***

O da ne, top patladý,
Tarzan Sandýk kaleye çýkmýþ bile,
Fabrikanýn düdüðü çalýyor, öðle paydosu,
Demek ki, tamam oldu istihare,
Sevda-i Maðnisa’ya tutulup,
Kendimizden geçip de,
Gark olduk rüyalara, hülyalara…

Ýþte sevdalanmak böyledir memlekete,
Asýrlarýn ötesinden baðlanýlýr bu güne,
Gidenlerle, kalanlar hep birlikte,
Velhasýl, Manisa duruyor yerli yerinde,
Benim de ta içimde, yüreðimin köþesinde.

Cemil Altýnbilek (Manisa Sevdasý -Kubbealtý Neþriyatý- Kitabýnda yayýmlanmýþtýr.)


Kibele: Mitoloji’de Ana Tanrýça, Kibele’nin Manisa Spil Daðý eteklerinde en eski kabartma heykellerinden biri mevcuttur. Spil’in Uzaktan manzarasý; sýrtüstü yatan bir kadýn heykelini andýrýr ve bu kadýn silueti Kibele’ye benzetilir.
Anemon: Manisa dað lalesi
Celal: Azamet, öfke, þiddet, Allahýn kahredici sýfatýnýn tecellisi
Cemal: güzellik, Allahýn sýfatlarýndan olarak lütuf, merhamet ve güzellik tecellisi
Tasavvuf: Ýnsanýn iç âleminin derinliklerine ve dýþ âlemin sýrlarýna ermek için takip ettiði, düþünce ve uygulama sistemi.
Saray ý Amire: Manisa Þehzade Sarayý’nýn adý. Emredenlerin bulunduðu ve imar edilmiþ-mamur Saray.
Tay etmek: Aþma, atlama, kat etme.
Ýstihare: Hayran olmak, þaþmak, Rüya görmek için uykuya dalmak.

*Baylan Cemile: meþhur bir Manisa türküsüne adýný vermiþ, hem güzel, hem de nazlý-edalý, Yunt Daðý köylerinde yaþadýðý söylenen efsanevi bir Yörük kýzý.

Sosyal Medyada Paylaşın: