Yükledim bulutlara yaðmurun türküsünü Yýldýzlý kollarýnda raks eden hallerime Artýk herkes biliyor ayrýlýk öyküsünü Vedayý tutuþturdun yar diye ellerime
Tükenmiþ yokluðunun acýsý gözlerimde Þahika vurmuþ dile suskunum sözlerimde Gül cemalin erirken aþk ölsün közlerimde Özlemi tutuþturdun yar diye ellerime
Dün emrini giyerken gitsin diyen dilinde Uðursuz ve acýyla çaldý kapý zilinde Gurur takýlýr cama görünmez ki tülünde Dertleri tutuþturdun yar diye ellerime
Artýk senden geçerken dumansýz da tüterim Her nefes boncuk boncuk ciðerlerde biterim Yaðmuru göze gömer kipriðimde yiterim Ayrýlýk tutuþturdun yar diye ellerime
Seven gezmiþ kefenle, korkusuz dövülmeye Aldatan mutlu þimdi layýktýr övülmeye Aytar müjdeyi verdi deðer mi sövülmeye Kahýrlar tutuþturdun yar diye ellerime
Sensizlik kabulümdür var git kendi yoluna Tarumar olsun bu aþk vursun kendi soluna Namerdim baþkasýný takarsam ben koluma Gözyaþý tutuþturdun yar diye ellerime.
Oysa hep isterdim ki hikayem seni yazsýn Sayfa sayfa çevrilsin kapaða beni kazsýn Bu son naðmedir gülüm ayrýlýk çalan sazsýn Vefayý tutuþturdun yar diye ellerime
AYTAR: Haberci, muhbir
Ayvazým DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.