// Ey Aþk! Savur beni yâr’in otaðýna
Kýyametim olsun, gamzesinden doðan o deli gülüþ //
Gece; kaderine terkedilmiþ virane
Yýllarýn iniltisi duyuluyor yürüdükçe üzerinde
Ne tutacak mecali kalmýþ ay ýþýðýnýn
Ne de yýldýzlar söyleþide
Sokak kedileri de olmasa
Mýrýldanmayacak hayat
Ben buradayým diye
Kendimi dinliyorum...
Ýþte, þuramda diyemediðim
Sýðmayan bir aðrým var
Adresini þaþmýþ kurþun misali
Yakýp geçiyor, önüne geleni
Kollarýmda, sýtmaya tutulmuþ gölge
Nefesi nefesimde
Sokuldukça, devleþiyor
Gözlerin çarpýyor gözlerime
Hadi düþ tenime
Bulaþ, karýþ terime
Kayboldum yine
Düþ sokaðýnýn seyyarý oldum
Senden kalma kýrýntýlar tezgahýmda
Nerede bir umut görsem
Biterim kapýsýnda
Ya sen?
Sen nasýlsýn?
Derin mi yine uykularýn?
Kaçýncý peronda, hangi rüyanýn yolundasýn?
Yan koltuk boþ mu hala ?
Bana da bir bilet al desem
Alýr mýsýn?
Sahi orada günlerden ne?
Asýlý mý hala takvim ayrýlýk gününde ?
Diyorlar ki;
Saçlarýma aklar düþmüþ
Gamzelerim kýrýþýyormuþ gülünce
Yüzüm hüzün mevsiminde kalmýþ
Sarý isyan, kadim hazan
Bilmezler ki... Koþturur içimde
O gün bu gündür, ahraz bir divane
Haydi yar! Uzatma sürgünümü
Gönül dergahýndan bana bir af çýkar
Devrim Tülay
28-01-2011
DEÐERLÝ YORUMCU SEYFULLAH KARTAL’ A TEÞEKKÜRLERÝMLE...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.