Doðuþtan aþýðým ben, hiç aldýrmasan da sen Ýlk bakýþta pes ettim, acýmasýz bakarken sen Aþktan kaçan aþýðým, aþk peþimi býrakmaz Seni tanýmasaydým, bilmem ne yapardým ben.
Bir an dahi huzur yok, sena esir bu cana Aþk sana ikramýmdýr, durma, iç kana, kana Mey içen kul sarhoþken, ben içmeden sarhoþum Aþkýn rakýdan beter, rezil etti dört yana.
Bundan korkarým sanma, göðsümü gere, gere Aþkla direneceðim, son nefes vere, vere Dünya yýkýlsa baþa, su katsan da mis aþa Seveceðim ben seni, þeytaný yere, yere.
Mutlak aþklar hiç bitmez, yaksan da yýksan da Kökü saðlamdýr aþkýn, köke kurþun sýksan da Ölümsüzdür kalbimde, damardaki kan gibi Sevdim de seveceðim, sen yalnýz býraksan da. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.