uzun bir sokaðýn yalnýzlýðýnda yaþýyorum perdeyi söküp ellerini avuçladým ellerin mavi kuþ
ben yalnýz uyuyorum siyah örtüyü kaldýracaðým senin için öptüðüm gün orada öleceksin ve yemin edip asla þiir yazmayacaðým banyoda akacak su plak dönecek salonun orta yerinde ben kaybolacaðým tek olmak için
bütün eþyalar etrafýmda dönüyor ben parçalýyorum eþyalar bana gülüyor siktir git nereye gideceksen git diyorlar haz dediðin nedir ki papaz as rua dam her neyse araya sýkýþtýrmak istedim þarap yok sakinim ama kýçým aðrýdý koltukta elindeki mavi kuþu uçurdum aniden býyýklý maria’nýn yanýna niye býyýðý var deme kýskançlýktandýr
sabah beni dokuzda uyandýr kalkýp duþ alacaðým öldürdüðün insana neden sesleniyorsun deme iþim bitince yeniden uyuyabilirsin yeniden kesilir ellerin ve yaðmur yaðar bir þey olmamýþ gibi veya bir þeyler olmuþ da olabilir lamba sönük olduðuna göre
þimdi herkes uyuyor uyusun da ama senin uyanman gerekiyor bacaklarýmýn arasýndan geçip geceyi yarar gibi karo kupa sinek on vuruþ saða onbeþ ortaya onbeþ sola diðerlerini sabaha saklayalým kolay gelsin
’ bö bö bö bööö..’
Aysu Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.