Yalnız

Hic bitmez þu gecelerin hazin öyküsü
dilimde tat yok kulaklarýmda sessizlik büsbütün
Yataðýmda dehþet içinde kalmýþ ruhum uzanýyor
hayal sanýyorum ben kollarým uzadýkça uzuyor

Ben bir eskimiþ resmim çerçevelenmiþ,asýlmýþ
nemli duvarda çivisý paslanmýþ
hayal meyal hatýrlanan bir adam oldum
sonbahar rüzgarýnda sarý yapraklara karýþmýþ

belki mutluydum dökülen yapraklar gibi bir zamanlar
çocuktum uçurtmasýný uçuran
kelebekleri kovalayan
Zaman kilitli kapýlarýný kapadý üstüme
küflenmiþ hatýralar verdi þu karanlýk hücreme.

Sokak lambasýnýn derdini ezberledim
ben karanlýk gecelerin yataðýna serildim
Bu uykusuzluðum neyin nöbeti ne için?
Sabah kuþ sesleriyle uyanmayý özledim.

Ne zaman biter bu yol bu yokuþlu yol
Var mý baþka bir sey isteyen kaderden?
Adam atlar mý köprüden ölüme umutlanýnca
ölüm alýr götürür mü adamý yalnýzlýktan?


Sosyal Medyada Paylaşın: