Bir gülü seviyorsam, dikene inkýyada
Dil-i þeydâ bülbülü isem gizli feryada
Leyla’yý özlüyorsam, geceleri rüyada
Aramaya mecburum visâlin hayâliyle
Âh! Nâgâh nigâhindan, aþký düþtü sineme
Hayýr, hayýr kor ateþ düþtü gönül hâneme
Bir âhu gözlü çýktý en son sevda sahneme
Seyretmeye mecburum, hâlinin hayâliyle
Aþkýn iksiri akar, gözlerden damla damla
Karanlýkta ararken onu yanan bir mumla
Her þeb karþýlaþýrým, ol simây-i masumla
Konuþmaya mecburum dilinin hayâliyle
Kendi gönül derdime bu gülle çâre oldum
Varlýkta zerre imdim, aþkýyla kürre oldum
Þu karanlýk alemde parlayan zühre oldum
Hep doðmaya mecburum, ilinin hayâliyle
Sevdasý olmasaydý, güler miydi gözlerim?
Leylâ’nýn gül ruhuna busedir bu sözlerim
Çok görmesin saçýný, kokusunu özlerim
Taramaya mecburum, ’telinin’ hayâliyle
S / ÂYE (15: 30) 31 / 01 / 2013 / Dortmund / Almanya
Kelime:
inkiyâd: Boyun eðme
dil-i þeyda: Deli ve çýlgýn gönle sahip
visâl: kavuþmak
nâgâh nigâh: ansýzýn bakýþ
þeb: gece
zühre: çoban yýldýzý