KADER ÇIKMAZININ SON KAVŞAĞINDAYIM

sordunya hani bana nasýlsýn diye....
kader çýkmazýnýn son kavþaðýndaki adam..
yani ben.....
iyiyim nasýl olayým.
gülüyorum yalanlara,
susuyorum avaz avaz baðýranlara..
merhametsizliðin tavan yapmýþ
öylesine dünyadayým iþte,
çýkmaz sokak,
ýþýksýz evler,
soðuk odalar
lakayt ,
muhabbetsiz,
samimiyetsizlik kokan yüzler,
yaþýyoruz iþte.
gamsýz, hayasýz ,
gurursuz,
vurdumduymazlara inat ,
günlerimizi geçiriyoruz.
kahpece sýrtýmýzdan vuranlara hürmet.
yanýldým seni sevmekle ,
yýkýldým güvenmekle.
günahlarýmýn bedelini ödedim belkide .
kýyametin koptuðunu hissettim ,
karabasan düþlerde gezindim,
gecelerime acý ektim
sefillik biçtim.
hep kandým ,
hep inandým,
belkide inanmak zorundaydým.
kuytu köþelerde ýrmaklar boyu çaðladým,
ýssýz sokaklarda insafsýzlýða aðladým.
kýrýlan bedenim ,
örselenmiþ kalbimin acýsý ,
geçer sandým
geçmedi ..bitmedi...
hep kendimi kandýrdým.
nankörlüðün hainliðin bedeli olur sandým.
öyle piþkindinki hayat.
ben seni adamdan sandým.
öyle acýmasýz öyle kifayetsizdinki.
sözlerini unuttum saydým.
þimdi doyasýya gülüyorum,
çýldýrasýya baðýrýyorum ,
sesimi bir duyan olur belki biliyorum.
son darbeden kalan
yýkýntý virane kimliðimle boðuþuyorum
þimdi ben günlere sen ;
gecelere sen;
diye baþlamýyorum
ben þimdi sensizlikle kavga edip
seninle selamlaþýyorum....
þimdi ben seni yaþýyor,
ve seninle ölüyorum...

aleyna ýrmak
Sosyal Medyada Paylaşın: