Uðradýðým her duraðýn müdavimiydi onlar Kimi yamyam, kimi çakal ama hep haklýlar Salýncaðýn bir ucunda ben, bir ucunda gýyam, Vay anasýný sattýðýmýn dünyasý ne tasa var ne de gam Çok geçmeden barajda sulara sellere battým. Akþamý çuvallayýp, sabahý kasabada yaptým.
Baki öðretmenin oðluna gelin olmaktansa çocukluðum, Tavuk bitlerinin refakatinde, Kanatlarýnýn altýnda uyudum. Yumruðuna uyandým Uçuklamýþ dudaklarýyla gariban Anamýn Öðretmenim de olsa gelini olamazdým o þaþkaloz oðlanýn. Bir yol ayrýmýna geldim sonra, salya sümük vedalar, Anlýklar verilip alýndý hep, ak kýzla kara oðlanlar. Ergenlik denilen bir geçit ki hiç sevmedim. Birbirine karýþtý bütün dengelerim. Yara bere içindea yüzümde kara beneklerim. Bir sarsak yürüyüþ ki Eðilmekten kopa yazdý ince belim Sar, sar bitmez ince bedenime saklamak için ergenliðimi,
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nermin Akkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.