YETER

Ben istemedim mi deli dolu sevmek
Aþýk olup ayaklarý hiç yere deðmemek
El ele, göz göze; bir nefes aralýksýz
Seviþmek tek vücut, geceyi gündüz etmek

Ama hep bir yerde beni engelledin
Kader dedin, kýsmet dedin, hayýrlýsý dedin
Kandýrdýn, avuttun sahtesiyle aþkýn
Eðlendin üzerken, bir gün olsun güldürmedin

Ne zaman sevdiysem, nefretinle oradaydýn
Sinsiydin, namerttin; pusun "ayrýlýk"taydýn
En mutlu olduðum, o en zayýf anýmda
Neþemi çalýp gittin, yalnýzým gözün aydýn

Aþk denilen iklim el olmuþ bahçeme
Kýraðý tutmuþ kalp, çorak kaldým çok sene
Artýk bende yok ki esamesi aþkýn
Ümitsiz vakayým ben, baþkasýný üzsene

Yeter
Ýnceldim, kopuyorum
Neden sabrýmý taþýrýrsýn hayat
Yorma beni,
Öyle bir mutlu olurum, þaþýrýrsýn
Sosyal Medyada Paylaşın: