Sakın dokunma acının parmak uçlarına
Sakýn dokunma acýnýn parmak uçlarýna
hiçlerin trenleri her zaman aðýt yüklü be asaf
ve yok oluþ yüksüktür acýnýn parmak uçlarýnda
sakýn dokunma acýlarýma
kül kül dökülürüm gözbebeklerine
ve hüzüne boyarým tüm gökkuþaðýný......
ben bir bulutum umut yüklü sað benden asaf....
pul pul dökülmemi istemiyorsan zamanýn yapraklarýndan
yaðdýr beni o zaman toprak koksun bereket asaf
ve bu gün cumartesi ertelenen tüm düþlerin çýkýnýndayým
at omzuna asaf
haydi ne duruyorsun asaf
beklemez umuda susayanlar yað bulut bulut asafff
bak ellerim yüreðim gibi kurudu
haydi dol yüreðime asaf
sahi neredesin bu gün asaf gün akþama döndü
bekleye bekleye aðaca döndüm
portakal aðacýna
dalýmda ölüm çiçek açmakta
ya sen umudununu nereye sakladýn asaf
söyle hangi sýrlý sayfadasýn
önüm arkam sobe bak kafayý sýyýracaðým asaf
hala gribin en koyu deminde demlenmekteyim
ateþim alev oldu yoksulun donan parmaklarýnda dilimde tüy bitti asaf sen hala dönmedin
sahi cumartesileri tatile mi girdi asaf umutlar ertelen dimi
umutlar ertesi-mi cumartesi bitti pazara girdik be asaf
bu gün tatil ettim tüm hükümleri
ve þimdi þimþirden huni geçirdim baþýma
ve kendi kendime gülmekte tüm i mgeler
ve peþime taktým asaf tüm dizeleri
ve yaktým ruhumun tüm gemilerini
sakýn dokunma acýnýn parmak uçlarýna
daðýlýrým asaf kül gibi
Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.