Gül dalýnda âhuzar öten bülbül misali, Öttürdün ya nihayet daha ne istiyorsun… Yerkürenin altýnda derin kökler timsali, Söktürdün ya nihayet daha ne istiyorsun…
Hiç oturup saydýn mý eðdirdiðin baþlarý, Çaldýn baharlarýmý reva gördün kýþlarý, Saçlarýmý yoldurdun, gözlerimden yaþlarý, Döktürdün ya nihayet daha ne istiyorsun…
Eline dokununca köz köz olan elimi, Aðzým içinde mahkûm sözü biten dilimi, Üstüme bindirdiðin aðýr yükle belimi, Büktürdün ya nihayet daha ne istiyorsun…
Kudreti elindeyse sil dünyadan izimi, Bir zamanlar “ben” diye deþifre et gizimi, Bir adým attýrmayan þu dermansýz dizimi, Çöktürdün ya nihayet daha ne istiyorsun…
Ayser ÖZBAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.