Kuþlara seni sordum,
Haber yok dediler;
Bulutlarda seni aradým
Dumanlar çöktü gözüme;
Varlýk kitabýndaki adýnda
Silinmiþ galiba,senden sonra
Güneþ gülmedi hiç yüzüme;
Soðuklarda bekledim seni
Titremeler sardý vücudumu;
Yüzünü canlandýrdým zihnimde;
Tüm aynalar karardý suratýma,
Senden sonra neler geldi baþýmýza
Balkondaki menekþe,
Kurudu ellerimde,
Yaðmurdan sonra
Aralýksýz akan dere,
Akmaz oldu bu günlerde,
Okul çýkýþý çocuklar kim bilir nerede,
Onlar ayný saatte gelmiyor artýk eve;
Kýrýk gözlüðünü saklýyordum cebimde,
Gözüme uymasa bile,senin gözünle,
Bakmak istiyorum geleceðe;
Nemden boyalarý dökülmüþ
O küçük odayý,
Kendi ellerimle boyadým geceleri
En sevdiðin renkleri döþedim içeri;
Belki sen gelirsin diye,
Nasýl titizlikle çalýþtýðýmý,
Keþke görebilseydin neler söylemezdin ki,
Daha neler oldu neler,
Eski ev sahibi hacý
Duvarlara vurmayý kesti;
Senden sonra gözlerimiz
Aydýnlýk ufuklara takýldý;
O ufuklar bize,
Yeniden doðuþu getirdi;
Þimdi ev bizim ki
Çocuklarýn oyuncaklarý deðiþti;
Bizim küçük adam eskisi gibi,
Beðenmiyor artýk her þeyi,
Senden sonra dinlediðim,
Tüm ayrýlýk türküleri
Dindirmiyor artýk içerimi;
Her sabah kahvaltýda
Senin sarý bülbülün baðýrmalarý
Soframýza hep katýk olurdu,
O gün açta kalsak
Sen vardýn yanýmýzda;
Sevgilim dön geri,
Unutamýyorum geçen günleri,
Bir gün gelirsin diye
Gözledim geçenleri;
Hep seni sordum,
Cami köþelerinde
Iþýktaki araçlara
Banklara uzanmýþ
Yatan yaþlýlara,
Yeni kazýlmýþ mezarlarý,
Týrnaklarýmla kazdým
Gece yarýlarý;
Ýnanamadým burada olduðuna
Çünkü ben varken seni atmaz topraða,
Yaratýp gönderen hayata;
Belki anýmsýyorsun þimdilerde
Benden önce seni almasýn diye,
Az mý yalvardým geceleri Rabbime;
Ne oldu sana böyle,
Uzanýp yatarken benimle,
Baktým ki uçuyorsun,
Dumanlý gökyüzünde;
O gidiþ bu gidiþ
Dönmedin bir daha geriye;
Gelecek misin?
Bak büyüdü çocuklar!
Her biri baþka yerde,
Onlarýn bir araya gelmesi
Hani annem nerede,
Demesini istemiyorsan
Gir haydi bir rüzgar gibi
Bir þenlik yapalým þimdi;
Sevgilim bilirsin ?
Ne kadar duygusal olduðumu,
Sensiz olmuyor iþte ne yapabilirim ki,
Karabal çok duygusallaþtý,
Kafasý babasý gibi karýþtý
Senin o hasretin dünyamýzý daðýttý;
Duy sevgilim duy beni!
Sen duyarsan bu haykýrýþlarýmý
Daðýlacak evimizin dumanlarý,
Sevgilim söyle!
Nerede arayalým seni
Sen çok iyi bilirsin beni,
Aramakla hiç yorulmadýðýmý;
Bir kelebek uçtu geçen günlerde
Tam balkonun önünde,
Durup bakarken bahçeye;
Bir þeyler söyledi çýnlayan kulaðýma,
Belki senden haber var diye
Çok umutluyum iþte!...
O umutta olmasa içimizde
Tüm çiçekler solacak evimizde...
Kurutsakta doðal çiçekleri
Unutma bizim küçük gülleri;
Bak onlar büyüdüler þimdi
Onlardaki bu hüzünlü sevgiyi
Sevince dönüþtürmek,
Senin gelmene baðlý!...
Çýk neredeysen ortaya
Bu hafta sonunda
Birlikte koþalým çayýrlarda
Tüm bu güzellikleri solumak için,
Her günün doðumunda, þafak vakti,
Yorulmadan bekleyeceðiz seni....
07.01.2005
15.00-15.40
Kuzguncuk/ÝST
EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.